υποκυρούμαι

-όομαι, ΜΑ

(δ. γρφ.) επικυρώνομαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + κυρῶ, -οῦμαι (< κύριος). Ο τ. αποτελεί δ. γρφ. αντί τού ἐπικυροῦμαι].